Bæringsson.

 

Ég hugsa, þessvegna er ég til.  Hugsa núna:

 

Hvað er svona flókið við fídusana hér á moggabloggi?

Mér finnst Bæringsson taka sér langan umhugsunarfrest.

Hætt að hugsa. Fer að vinna.

 

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Fætur

Flissa og hlæ, flissa og hlæ.

Grass hvað er skemmtilegt að vera til og vera ég.

Ef þetta er satt með að heilinn fari á sjálfsstýringu fyrir mistök.  Þá er gott verkefni fyrir þá sem hæfileikana hafa að stilla þessar bylgjur sem eru sjáanlegar. 

Og búms.--------------Veröldin laus við mistök.

Svona fyrir mig þá kýs ég nú mistakaflóru manna, helmingur þórðargleði minnar kemur frá mistökum eigin og annara.´

Það er svo sannarlega gott að vera til.

 

Leiðinleg störf setja heilann á sjálfstýringu

Hver er lausnin?

Ef til lausn? Eða þarf lausn?  Hver ber ábyrgð á börnunum okkar?

Þurfum við að vinna svona mikið eins og við gerum?

Þurfum við gæslu á stofnunum fyrir börnin okkar frá sex mánaða aldri til tvítugs, átta til tíu tíma á dag?

Til hvers erum við að eignast börn og viljum síðan að hver stofnunin á fæti annari sjái um þau?

Gott væri að einhver talnaspekingurinn tæki saman þann “vökutíma„

sem við eyðum með börnum okkar á átjan ára tímabili og hversu löngum tíma þau verja á stofnunum lands og þjóðar. 

Mætti vera fimm daga vikunnar.

Svo væri gott að velta því fyrir sér í hvað sá tími færi. 

Jæja ég veit að engin eru svörin því ekki viljum við horfast í augu við það sem er okkur óþægilegt.

Fyrir margt löngu síðan kynntist ég konu, Guðmunda heitir hún. Hún hafði þann háttinn á að hafa börnin sín tvö á leikskóla/skóla á sitthvorum tímanum. Annar fyrir hádegi hinn eftir hádegi.

Hún sagðist vilja eyða tíma með þeim í sitthvoru lagi, gæða tími með hvorum fyrir sig.  Fyrir þetta athæfi sitt sætti hún um margra ára skeið ámælum, vinir, kunningjar og fræðingar töldu réttara fyrir hana að hafa þá á sama tíma á stofnunum svo hún fengi frið!!!!  frá þeim.

Annað sagði hún mér og mér þótti áhugavert:

Þegar faðir barnanna kom heim að loknum vinnudegi, fóru þau ætíð saman öll fjögur og gerðu það sem þeim þótti áhugavert og skemmtilegt, ganga, hjóla, skíði, skautar, sund og svo framvegis......fyrst og fremst eyddu þau tíma saman öllum til ánægju og gleði.

Þau þurftu lítið/ekkert á bágborinni aðstöðu frístundaheimila og félagsmiðstöðva að halda.

Ef ég væri að byrja minn barneignaferlil sem hófst fyrir þrjátíu og fimm árum og lauk fyrir tuttugu og sex að verða, tæki ég Guðmundu mér til fyrirmyndar.

Njótum dagsins lífsins og hvers annars.

 

 

 

Mjög bágborin aðstaða barna

Seig!

http://www.slide.com/r/lHjgcnND3T9wxHNV8_d4E1nBRnOMLoNO?previous_view=mscd_embedded_url&view=original

 

Þetta get ég!  En ekki alveg eins og til stóð.

Körfubolti.

http://www.slide.com/r/J4fGBB8r7T_oE0J-Jh5SiHej17LQms7-?previous_view=mscd_embedded_url&view=original

Og hvað er til ráða?

Með heimilislausa eins og svo margt annað í þessari veröld, ef ég hefði lausn, þá kæmi ég með hana hér og nú.

Eymd er valkostur og það er til lausn, en til þess að sú lausn virki þarf bæði að vera vilji og löngun til staðar.

Þar til allir heimilislausir hafa náð áttum trúi ég að verið sé að gera vel.

Lögmálið um skortinn virðist þó vera til staðar:

Þegar einni þörf er fullnægt þá kemur önnur.

Og ekkert tekur enda í það minnsta lítið ef við lítum til sögunnar.

En þar sem er líf þar er von.

 

 

 

Heimilislausir fleiri en borgin telur

Af sóðaskap.

Af öllu er ég mest upptekin af sjálfri mér.  Eigin hugsunum þankagangi og lífi.

Mér finnst ég skemmtilegri.

Hálfblind af skorti opnaði ég ískápinn til að fá mér mjólk í kaffið.  Náði í fernuna - notaði mjólkina - horfði dágóða stund inn í ískápinn.

Hum og ha.  Ryk? Ryk í ískápnum?

Ég pússaði gleraugun, reyndi eins og ég gat að hvessa augun á sultukrúsir sem biðu prúðar eftir að verða notaðar.

Nema hvað - það voru lokin sem voru rykug.

Æjæææ.  Ég lokaði skápnum í hvelli.

Settist með kaffið mitt, sit enn og velti fyrir mér hver býr hér eiginlega.

Enn í vangaveltum.

 

Andskotans fíflin! Drottinn blessi í mér tunguna.

 Skemmdarfýsn, asnaháttur og eignarspjöll.

Laust fyrir klukkan tíu í gærkveldi var bankað pent hjá mér hér í Reykjavíkinni.  Ég fór til dyra.  Fyrir utan stóð kona með eitthvað í hendi.  Ég kjóaði augunum á hendur hennar og bjóst við sölumennsku eða óskup venjulegu betli.

Nei hvorugt.

Hún var með nokkra plastrenninga í hendi sér, á þeim voru skrúfunaglar.

Konan tók til máls, hún hafði fundið þessa renninga við dekkin á bílnum sínum, hér á bílastæðinu.  Tók eftir þeim fyrir tilviljun sagði hún.  Vildi láta mig vita því henni hafði sýnst að svona naglarenningar væru við hvern bíl.

Það lengdist á mér andlitið.

Varð hvumsa.

Og spurði síðan heimskulega:  Hvað gengur fólki til?

Ekkert svar.  En við ræddum um stund innræti og tilgangsleysi, skort á einhverju sem hvorug okkar skyldi.

Þakka þér fyrir ágæta kona.  Þú hefur án efa sparað mér stórfé. 

Enn er gull í mannsorpinu.

 

 

 

Sárasótt.

Enginn greindist með sárasótt!!!!  Hvorki karlar né konur.  Frábært.

Þýðir það að engin sé með sárasótt eða hefur hún ekki greinst?

Finnast allir sárasóttarsmitberar? Ég vona að svo sé svona fyrir þá sem eru laus......, og alla hina líka.

Hvernig smitast sárasótt?

Örugg kynlíf!

Smokkar!

Fræðsla!

Heimska!

Áræðni!

Tilraunastarfsemi!

Kæruleysi.

Drykkja!

Fíkniefni!

Og allt hitt sem ég set ekki á blað.

 

 

Engir greindust með sárasótt á síðasta ári

Reason, Season and Lifetime

Reason, Season and Lifetime

 ..

People always come into your life for a reason, a season, or a lifetime.

When you figure out which it is, you know exactly what to do.

..

When someone is in your life for a REASON,

it is usually to meet a need you have expressed outwardly or inwardly.

They have come to assist you through a difficulty,

or to provide you with guidance and support,

to aid you physically, emotionally, or even spiritually.

They may seem like a godsend to you, and they are.

They are there for the reason you need them to be.

...

Then, without any wrong doing on your part or at an inconvenient time,

this person will say or do something to bring the relationship to an end.

...

Sometimes they die. Sometimes they just walk away.

Sometimes they act up or out and force you to take a stand.

What we must realize is that our need has been met, our desire fulfilled; their work is done.

The prayer you sent up has been answered and it is now time to move on.

...

When people come into your life for a SEASON,

 it is because your turn has come to share, grow, or learn.

They may bring you an experience of peace or make you laugh.

They may teach you something you have never done.

They usually give you an unbelievable amount of joy.

Believe it! It is real! But, only for a season.

And like Spring turns to Summer and Summer to Fall, 

the season eventually ends.

 ...

 LIFETIME relationships teach you lifetime lessons;

those things you must build upon in order to have a solid emotional foundation.

Your job is to accept the lesson, love the person/people (anyway);

and put what you have learned to use in all other relationships and areas in your life.

It is said that love is blind but friendship is clairvoyant.

Thank you for being part of my life.

 

Fótspor í sandinum. 

Alltaf að finna eitthvað fallegt.