Þetta eina líf sem ég á og hrukkurnar.

Hrukkur eru yndislegar, broshrukkurnar í kringum augun, fátt fegurra, blikið í augum sem fylgja brosi sem nær lengra en að sýna tennur á vinarlegan máta.

Stundum á förnum vegi næ ég augnsambandi við fólk sem mæti. Ég á það til að brosa hlýlega - lyfta augabrúnum glaðlega og kinka kolli.

Viðbrögð eru margvísleg en oftast bros og örlítil höfuðhneiging.  Ég trúi því einlægt að bros kalli fram bros, stundum verður fólk örlítið ráðvillt á svip eins og það vilji spyrja: Hver er þetta nú aftur? Andlitið kunnuglegt en ég man ekki hvaðan ég kannast við það eða persónuna sem á þetta brosandi andlit!

 

Ég fæ bros og hjartað slær hraðar. Dagurinn minn verður betri og um leið allra sem ég umgengst.

 

Njótum dagsins lífsins og hvers annars.