Af sóðaskap.

Af öllu er ég mest upptekin af sjálfri mér.  Eigin hugsunum þankagangi og lífi.

Mér finnst ég skemmtilegri.

Hálfblind af skorti opnaði ég ískápinn til að fá mér mjólk í kaffið.  Náði í fernuna - notaði mjólkina - horfði dágóða stund inn í ískápinn.

Hum og ha.  Ryk? Ryk í ískápnum?

Ég pússaði gleraugun, reyndi eins og ég gat að hvessa augun á sultukrúsir sem biðu prúðar eftir að verða notaðar.

Nema hvað - það voru lokin sem voru rykug.

Æjæææ.  Ég lokaði skápnum í hvelli.

Settist með kaffið mitt, sit enn og velti fyrir mér hver býr hér eiginlega.

Enn í vangaveltum.

 

Andskotans fíflin! Drottinn blessi í mér tunguna.

 Skemmdarfýsn, asnaháttur og eignarspjöll.

Laust fyrir klukkan tíu í gærkveldi var bankað pent hjá mér hér í Reykjavíkinni.  Ég fór til dyra.  Fyrir utan stóð kona með eitthvað í hendi.  Ég kjóaði augunum á hendur hennar og bjóst við sölumennsku eða óskup venjulegu betli.

Nei hvorugt.

Hún var með nokkra plastrenninga í hendi sér, á þeim voru skrúfunaglar.

Konan tók til máls, hún hafði fundið þessa renninga við dekkin á bílnum sínum, hér á bílastæðinu.  Tók eftir þeim fyrir tilviljun sagði hún.  Vildi láta mig vita því henni hafði sýnst að svona naglarenningar væru við hvern bíl.

Það lengdist á mér andlitið.

Varð hvumsa.

Og spurði síðan heimskulega:  Hvað gengur fólki til?

Ekkert svar.  En við ræddum um stund innræti og tilgangsleysi, skort á einhverju sem hvorug okkar skyldi.

Þakka þér fyrir ágæta kona.  Þú hefur án efa sparað mér stórfé. 

Enn er gull í mannsorpinu.

 

 

 

Sárasótt.

Enginn greindist með sárasótt!!!!  Hvorki karlar né konur.  Frábært.

Þýðir það að engin sé með sárasótt eða hefur hún ekki greinst?

Finnast allir sárasóttarsmitberar? Ég vona að svo sé svona fyrir þá sem eru laus......, og alla hina líka.

Hvernig smitast sárasótt?

Örugg kynlíf!

Smokkar!

Fræðsla!

Heimska!

Áræðni!

Tilraunastarfsemi!

Kæruleysi.

Drykkja!

Fíkniefni!

Og allt hitt sem ég set ekki á blað.

 

 

Engir greindust með sárasótt á síðasta ári

Reason, Season and Lifetime

Reason, Season and Lifetime

 ..

People always come into your life for a reason, a season, or a lifetime.

When you figure out which it is, you know exactly what to do.

..

When someone is in your life for a REASON,

it is usually to meet a need you have expressed outwardly or inwardly.

They have come to assist you through a difficulty,

or to provide you with guidance and support,

to aid you physically, emotionally, or even spiritually.

They may seem like a godsend to you, and they are.

They are there for the reason you need them to be.

...

Then, without any wrong doing on your part or at an inconvenient time,

this person will say or do something to bring the relationship to an end.

...

Sometimes they die. Sometimes they just walk away.

Sometimes they act up or out and force you to take a stand.

What we must realize is that our need has been met, our desire fulfilled; their work is done.

The prayer you sent up has been answered and it is now time to move on.

...

When people come into your life for a SEASON,

 it is because your turn has come to share, grow, or learn.

They may bring you an experience of peace or make you laugh.

They may teach you something you have never done.

They usually give you an unbelievable amount of joy.

Believe it! It is real! But, only for a season.

And like Spring turns to Summer and Summer to Fall, 

the season eventually ends.

 ...

 LIFETIME relationships teach you lifetime lessons;

those things you must build upon in order to have a solid emotional foundation.

Your job is to accept the lesson, love the person/people (anyway);

and put what you have learned to use in all other relationships and areas in your life.

It is said that love is blind but friendship is clairvoyant.

Thank you for being part of my life.

 

Fótspor í sandinum. 

Alltaf að finna eitthvað fallegt.

Litlaust eigið líf.

Óttalega er lífið orðið innantómt.  Skoða og mynda félaga sína á klósetti!

Hvað gengur fólki til?  Ef ég vissi svarið þá væri til lausn en veit ekki svar við klósettperravandamálaeinstaklingum....nema láta þá þrífa klósettin með tannbursta.

 

Sá svoleiðis athöfn fyrir margt löngu í bíó, trúlega hermenn í þjálfun.  En man það ekki.

Hef ákveðið að nota ekki almenningssalerni í bráð. 

Salernin eru ekki símaheld

Íhugun dagsins.

 

The only thing I can control is the way I choose to respond.

Þarf fleiri orð?

Hjartaáfall.

Það munaði minnstu að ég þyrfti að lýsa yfir ótímabæru andláti mínu í gærkveldi.

Fjárhúsið í Stykkishólmi, leikur í körfubolta kostaði mig nærri lífið.

En ég slapp fyrir horn annars væri ég að skrifa að handan núna. 

Hjartað í mér var á mesta hraða, 500 slög á mínútu eða svo. Blóðþrýstingurinn heldur í hærra lagi, ég sem hélt í einfeldni minni að ekki væri eins hættulegt að horfa eins og að taka þátt.  Mér skjöplaðist eins og svo oft áður. Jæja en hvað með það drengirnir í Snæfell unnu og er ég kát með það.

Áfram Snæfell.

 

ÓN'YTUR þjóðfélagsþegn.

Ég viðurkenni það hér og nú.  Handónýt. 

Kona sem stutt á eftir í sextugsafmælið og hefur ekkert annað að gera eða enga döngun í að gera eitthvað viturleg, annað en að hanga í tölvu daglangt er ekki metin til margra fiska hvað þá geita.

Búin að skruna yfir helstu bloggfærslur á síðum netsins, skanna það sem hefur náð athygli minni, skamma kettina og rygsuguróbotinn.  Rífast í sjálfri mér fyrir leti og ómennsku. Hálfnuð við að gera allt og ekki neitt.

Ef margir eru á sömu nótum og ég þá er ekki að undra að kreppa sé í nánd. 

Eðli málsins samkvæmt ætti ég að vera á vinnumarkaðnum og vinna fyrir salti í grautinn minn og þotum fyrir ráðamenn þjóðarinnar.

Fer í að búa til fleiri bloggsíður til að hella úr minni andans ruslafötu.

Klósettsetan.

Klósettsetan hum og ha.

Réttara sagt lokið á klósett setunni.  Því ég sest á klósett setuna þegar ég sest á annað borð á klósett.  Ekki þætti mér gott að tilla mínum fagra afturenda á postulínskálina sjálfa, tala nú ekki um að vetrarlagi.  Gæti þá verið ísköld greyjið atarna.  Hvað þá ef karlmaðurinn sem ég bý með væri nýbúinn að pissa, það vill frussast út um allt því hann pissar standandi að karlmanna sið.

Loka eða skilja eftir opið?

Setja lokið á klósettsetunni niður eða ekki?

Sem fimmtíuogsex ára gömul kona hef ég oftar en ekki látið klósettsetulok stjórna því hvernig mér líður. 

Ekkert skemmtilegt að segja frá en svona er nú lífið samt og staðreyndir þess. 

 Ég hef reynt ýmislegt misgáfulegt eins og rökræður, hótanir, grát, röfl og taut, miða með alskyns ábendingum eða allt sem mér hefur til hugar komið á langri æfi.

  Hefur eitthvað dugað?

NEI, alveg dagsatt og það lengist ekkert á mér nefið við þessa yfirlýsingu.

Einu rökin sem hafa dugað um stund, eða dugðu um stund voru á þá lund að allar bakteríurnar sem fylgja úrgangslosun líkamans svifu um baðherbergið og settust að á vænlegum stöðum, líka á tannburstum. 

En bara um stund:   

„Fyrst ég hef lifað öll þessi ár með kúka og piss bakteríur á tannburstanum mínum gera þær mér ekkert mein.“

Svo mörg voru þau orð.

Nú, nú. 

Á dögunum heyrði ég vitnað í Feng sú fræðin miklu.  

Ætíð að setja setuna niður svo auður húsins færi ekki niður!  Ég vona að ég fari rétt með.Í það minnsta er er komin skýring á fátækt heimsins ef rétt reynist.

Lík klósettsetuloksumræðum að sinni.

Vá það er gott að vera til.