IÐNAÐARMENN

Elska iðnaðarmenn  mest þó hann Gösla minn.  Sem er múrarameistari með meiru.

Iðnaðarmannavísur eiga oft við og ég fann þessar í fórum mínu:

Enn fram úr nóttinni morgninum miðar,

magnast nú glæður.

Þetta er mitt ljóð og þetta er yðar,

ó þjáningarbræður. 

Illt er að treysta þeim iðnaðarmönnum,

ágerast meinin.

Þeir eru sífellt í upplognum önnum

andskotans beinin. 

Hvarvetna reisa þeir mistakamerkin,

minnkar vor lukka.

Ferlega seinir að framkvæma verkin

en fljótir að rukka. 

Kann ekki nokkur á klukkuna ratinn

með kvarnir í straffi.

Ef hingað þeir mæta í hádegismatinn

þeir hætta á kaffi. 

Ef maður þá hittir og minnir á orðin

þeir möskvana smjúga.

Í huganum róa þeir bæði á borðin

og byrja að ljúga. 

Þeirra er loforða þaulsetinn skutur

og það finnst mér sárast.

Að ekki er gerður einn einasti hlutur

sem ætti að klárast. 

Og svo þegar verkið til lykta er leitt,

og losnar um dampinn.

Þá borga ég seint, eða borga ekki neitt.

Og brosi í kampinn. 

Bjarmar Hannesson

 

Minn sefur sæll eftir vænan vinnudag, skrýtið hve gott er að elska.

Njótum dagsins lífsins og hvers annars.